Zoekend op internet naar trails van 30km of meer die ik kon doen tot aan mijn Franse avontuur in juni, kwam ik La Grimace tegen. Het feit dat er een 55km was EN dat ze ook de moeite namen om alles te vertalen naar het Nederlands en Engels, deed mij besluiten om in te schrijven.
Tijdens de Koning van Spanje trail (34km) op 4 mei echter besloten dat 55km toch nog wat te ver zou zijn. De trail uitlopen zou waarschijnlijk wel lukken, maar ik twijfelde of ik het na 40km nog wel leuk zou vinden. Ook omdat ik nou eenmaal niet de snelste ben en standaard in de onderste regionen te vinden ben. Mijn ultra trail plan maar weer even in de ijskast gezet en mijn afstand terug laten zetten naar 28km. En meteen besloten om toch maar eens de verstandige weg te kiezen en rustig op te bouwen om er dan hopelijk in oktober wel klaar voor te zijn.
Na een prima nachtrust werd ik iets voor de wekker wakker. Ik was van plan om er op tijd te zijn, maar alles in mij zei dat ik best de wekker een half uur later kon zetten. En dat bleek een juiste keuze. Om 7.00 werd ik toch net iets uitgeruster wakker.
Snel onder de douche, de laatste spullen pakken en daarna de auto in voor een 2 uur durende rit vanuit Goes naar Marche-en Famenne.
Na wat verkeerd rijden door onoplettendheid, was ik alsnog ruim op tijd. Als eerste maar mijn startnummer ophalen. Standaard werd iedereen in het Frans begroet. Maar door mijn moeilijke blik en gemompel dat ik geen Frans versta, werd er al snel overgeschakeld op Nederlands. Erg netjes.
Om 11.00 was de start van de 28km en de 17km. Althans dat was de bedoeling. Door een niet goed werkende microfoon en een 2-talige briefing werd het een paar minuten later. Beide afstanden zouden de eerste 9km dezelfde route volgen.
Omdat ik, vanwege mijn geringe snelheid, gewend ben om achteraan te starten, deed ik dat deze keer dus ook.
Ik kwam er alleen snel achter dat het niet zo’n goed plan was. Na amper een km bereiken we het eerste smalle paadje met een klein beetje modder en gaan we vol in de ankers. Ik kom al wat langzaam op gang en als we dan ook al na een km moeten gaan wandelen…. Dus maar overgeschakeld op inhaalmodus waar dat kon.
Helaas bleek ook dat niet zo’n goed plan. De eerste 6km was alleen maar vals plat omhoog en door mijn inhaal acties en daardoor te geforceerd lopen begonnen beide scheenbenen te protesteren. Even stoppen dan maar, schenen even masseren en op een iets rustiger tempo verder naar boven. En even omschakelen naar een iets geconcentreerdere modus. Uiteindelijk toch weer wat mensen ingehaald toen we bij de verzorgingspost om 9km kwamen.
Daar even snel een gelletje, water, cola en een stukje banaan en weer verder. Omdat mijn maag altijd wat protesteert na een verzorgingspost eerst even een klein stukje gewandeld. Om vervolgens heel rustig weer te gaan hardlopen. Gelukkig ging dat goed en kon ik steeds een stukje sneller. Vooraf had ik de route goed bekeken en wist dat we tot aan de volgende verzorgingspost vrijwel alleen maar naar beneden zouden gaan. In tegenstelling tot tijdens de KVS besloten om de afdalingen deze keer zo hard als kon en durfde naar beneden te rennen. Op 3 korte beklimmingen na ging het ruim 4km lang alleen maar naar beneden. Een goede oefening voor mijn Franse avontuur dus.
Tegen het einde van de afdaling zag ik weer wat andere lopers en had dus redelijk wat tijd ingehaald.
Hoewel ik dacht dat we nu dus bijna bij de 2e verzorgingspost waren, gingen we echter weer omhoog het bos in. Eindelijk leuke paadjes en daarna het meest geweldige stukje van de hele trail. Lopend langs een rotswand, “abseilend” aan een touw naar beneden enz. Ik moest spontaan denken aan mijn tijd als buitensport instructeur jaren geleden. Naar mijn zin duurde het dan ook veel te kort. Van mij had de hele trail zo mogen zijn! Eenmaal beneden waren we dus echt bij de 2e verzorgingspost.
Vanaf hier was het nog 13km tot aan de finish. Dus snel een gelletje, water en 2 bekers cola en weer door. En ook nu weer even rustig op gang komen.
Ik wist dat we tot ongeveer 21km voornamelijk zouden stijgen. Leuke stukjes op een lastige ondergrond werden afgewisseld met saaie stukken asfalt. En kleine stukjes naar boven rennen werden afgewisseld met lange stukken wandelen op een stevig tempo. Achteraf bleek dit een goede keuze.
Hoewel ik dacht dat we na 21km alleen nog maar naar beneden zouden gaan, bleek dit echter niet het geval. Dus bij een onverwachte klim toch maar mijn reserve gelletje te voorschijn getoverd. Ook omdat ik begon te merken dat de ongelijke ondergrond vol met wortels, stenen enz zijn tol begon te eisen en ik ongecontroleerd ging lopen. Even mijn concentratievermogen weer op peil brengen.
Het bleek te helpen en met hernieuwde energie begon ik aan de laatste paar km. Als laatste nog een paar leuke paadjes door het bos en een grappige afdaling. Eenmaal op het asfalt aangekomen bleken we op 28km te zitten. De finish kon nooit meer ver zijn en heb er nog even een eindsprint uitgeperst en ben op een, voor mij onverwacht hoog tempo na 28km bos hobbelen, naar de finish gevlogen.
Uiteindelijk moe maar voldaan na 3u21m (volgens mijn horloge) over de finish gerold. Hoewel dat uiteraard een tijd is waarmee je bij de onderste helft hoort, was het voor mij wederom een stapje in de goede richting. En heb ik mijn doelstelling met bijna 10 minuten aangescherpt. Mijn extra trainingen beginnen zijn vruchten af te werpen.